Ein "Dokterbook" kann ungeahnte
Wehwehchen ans Tageslicht bringen. Hat es einen dann erst richtig
erwischt, kommt eine schlimme Krankheit nach der nächsten. Und diese
Krankheiten sind sehr ansteckend. So gerät dann manches aus den
Fugen, aber, wie sollte es auch anders sein, am Ende gibt es dann
doch die große Überraschung.
De Autor
Der Flensburger Jens Exler
(1914-1987) betrieb seine Autorentätigkeit nebenbei. Hauptberuflich
war er als Bautechniker in einer Wohnungsbaugesellschaft tätig.
Seine große Leidenschaft galt der niederdeutschen Sprache, für deren
Erhalt und Pflege er sich seit frühester Jugend einsetzte. So
entstanden nach der hamburgischen Fassung auch eine kölsche,
bayerische, sächsische, schwäbische, fränkische, badische, hessische
Fassung und so weiter und so weiter.
Presse
Op platt is allens komodiger
Wer spricht noch Plattdüütsch? Verkrümelt es sich klammheimlich aus
unserem Alltag? Oder gibt's Chancen für ein Comeback? Unser Report
zur Lage im Sprachgebiet - plattdeutsch natürlich. Lesen Sie doch
mal rein, es ist gar nicht so schwierig.
Von MATHES REHDER
Gipsy sitt de Kunst in't Bloot. Annelie Lettermann is sien Frauchen,
un se hett ok dat Leit vun de Volksspielbühne Rissen. Knapp sünd de
beiden in de Aula, denn ritt Gipsy ok al an sien lange Lien. He will
no de Bühn to un de annern Schauspelers mit sien Geblaff begröten.
So freit he sik.
Gipsy höört dor eenfach mit to. Un mank all de Drömers behöllt he
alleen 'n kloren Kopp. Loot de annern man bi 't Öven un Pröven in
ehr Spill opgohn. Wenn em dat toveel warrt, denn smitt he sik hen un
snorkt.
In de Aula vun de School Iserbarg warrt de niegen Stücken instudeert
un nohst ok vör Publikum speelt. Siet 40 Johr al. Vörher weern de
Amateure vun de Volksspielbühne Rissen in't „Heidehaus" togang. Dat
is de ole Dörpskroog. Totiets öövt se för den „Mustergatten" — op
platt, versteiht sik. Premiere is an'n 25. Oktobermaand. Denn mutt
dat sitten.
De Vereen tellt knapp 100 Moten, un mitmoken kann jedeneen, wenn he
man Spooß an't Theoterspelen hett. De jüngst is söven, de öllst
dreeunnegentig. Fröher wörr blots op hooch speelt, hüüt blots op
platt.
„Is doch to schöön", seggt Annelie Lettermann, „wenn de Kinner Platt
snacken doot. Anners koomt se dor jo meist nich mehr to, blots noch
in't Theoter. So ut de Lameng snackt doch in Rissen meist nüms mehr
Platt."
Vör hunnert Johr weer Rissen jo noch en lütt Dörp in de Heid as ut't
Billerbook. „In de Twüschentiet sünd hier overs veel Lüüd ut de
Stadt hertrocken. Un de hebbt dat nich so mit dat Plattsnacken. Veel
meent sogor, düsse Sprook döög nix."
Doch dat geiht ok anners: „Wi harrn hier mol en Türkenmann, de hett
Platt snackt. Een kann dat also doch lehren."
In Pinnbarg, Heist, Uetersen, Waldenau, Schenefeld - rund üm Hamborg
to speelt de Minschen in ehr Freetiet Amateurtheoter, tomeist op
platt - un jümmers mit veel Spooß. Un dor kümmt dat op an. Kloor, se
wüllt ok ankomen, doch foken tellt de Drööm noch mehr.
In Hamborg-Süderelv warrt noch veel Platt snackt, ok tohuus. Ok mit
de Kinner. Wenn Vaddern ovends no Fierovend de Benen hoochleggt,
denn treckt he nich blots sien Strotenschöh ut, nee, he lett ok sien
hoochdüütsche Sprook buten vör de Döör un snackt nu blots noch
Platt. Dat is sien Huussprook, so as de Pampuuschen sien Huusschöh
sünd. Eerst wenn he Platt snacken deit, denn föhlt he sik so recht
tohuus. Keen Twiefel: Plattdüütsch leevt! Doch wo lang noch?
Siet Johrteihnten al marscheert de Plattdüütschen in't Hamborger
Ohnsorg-Theoter; bit in de letzte Eck von't vereente Düütschland
sünd Heidi Kabel mit ehrn drögen Charme un de annern bekannten
Gesichter op de Flimmerkist to sehn (man denn snackt se all blots
Missingsch).
Doch wokeen snackt hüüt nich al all Platt; Asterix un Obelix, Pippi
Langstrump un ok Dracula, den de Niederdeutsche Bühne Bremen nu
Plattdüütsch op't Theoter bröcht hett.
