Anna Greta und Luise Kramer sind zwei
liebenswerte ältere Damen, wie man sie sich so vorzustellen hat.
Trotz aller Einfachheit immer um Korrektheit und Gleichmäßigkeit im
Leben bemüht. Die beiden Schwestern sind einerseits recht
verschieden, ergänzen sich aber andererseits prächtig. Wie das so
ist nach einem langen gemeinsamen Leben. Diese beiden Damen werden
nun Opfer eines "von Menschenhand irrig gefütterten Computers", der
ihnen die Mitgliedschaft in einem dieser Clubs beschert, die gern
mit Sätzen wie: "Kaufen Sie ohne zu bezahlen" oder ähnlichen
Missverständnissen werben. Vorausgesetzt man weiß nicht, worum es
sich handelt. Und das ist bei unseren beiden Damen der Fall. Die
Sache nimmt ihren Lauf. Erst findet eine Weltreise, später dann eine
Gerichtsverhandlung statt...
Presse
Das waren "Twee unschüllige Engels"
Dat Fröhjohs-Spill mit de beiden Engels Anna-Greta un Luise hebbt wi
mit veel Höög ankeken. Dat güng mit den Spooß bi't Kaffedrinken al
loos! Kunnst denken, dat Spill weer extra för dat veertigste
Jubiläum vun Bianca Seeburg schreven worm. Af un an harr ik dat
Geföhl: so kunn dat vör twintig, fiefuntwintig Johrn bi uns in't
Dörp Rissen ok aflopen sien.
Hüüt is dat jo noch so, dat wi "in'e Stadt" to'n Bummel föhrt un uns
wunnert, wat dat dor all'ns to sehn gifft.
Uns beiden Engels güng dat jo ok so. De unverhofft toschickten
Mitgliedskoorten vun den "Internationalen Service-Club" hebbt die
beiden in jümehr Taschen packt, un Luise is nu richtig scharp op de
"Krokodil-Handtasch", wenn Anna-Greta ok meent, de is veel to düer!
Aver wenn denn noch so'n nette Deern in't Reisebüro de bunten
Prospekte wiest un smackhaft mookt mit den Slogan "Schau Dir die
Welt an - bevor Du sie verläßt", denn mutt man dor över nodenken.
Käpt'n Jensen hett jo an'n Morgen bi'n Kaffe ok al so veel von sien
schöne Reisen vertellt, dor geiht dat jo gomich anners, dor muttst
jo de Buchung for 'ne Weltreis ünnerschrieven! Noch to, wenn de
Snack "Kaufen Sie, ohne zu bezahlen" all Sorgen üm dat Betohlen
wegwischt, un de "Club" mookt all'ns kloor! Op de schöne grote Reis
klappt dat ok grootordig mit dat Inköpen vun all de "Souvenirs" -
bruukst jo blots de Mitgliedskoort vun den "Club" vörwiesen. In de
Post güng jo leider dat Lüttgeld för all de Paketen perdü - aver to
Huus is dat Konto jo "mit de Rente wedder opfüllt". De nette Herr
mit den Knips-Apparoot wiest denn ok de feinen Biller von de Reis un
all'ns ist wunnerbor un schön! De grote Överraschung keem denn 'n
annern Dag mit 'n Vörloden in't Gericht no Blanknees - oha, wat'n
Opregung. Anna-Greta un Luise schullen Bedreger ween! So wat gifft
dat jo gornich. Dat hoge Gericht mit de Richtersch, den
Staatsanwalt, den Verteidiger un de Tokiekers in'n Sitzungssaal
harrn ehr Möh dormit, de beiden Engels op den Stohl fast to kriegen
un jüm to verkloren, wat nu los is. Ok de Tügen kunn'n nix bring'n,
wat den Vörwurf begrünnen kunn. Sülvst ut den Flüsterkasten müß de
37-jährige gode Noverschap mit Käpt'n Jensen luuthals op 38
korrigeert warn. Luise kunn mit ehr "Huh-huh" un ehr Frogen ut dat
Publikum in'n Sool keen Hülp kriegen un de Stootsanwalt wink blots
noch af.
Mit de Maleschen vun de menschliche Programmierung von Computern
kreeg de Direkter Krämer ok lang'n keen Klorheit in dat hoge
Gericht. To'n Glück harr he vun de Firma ut den Reklame-Fong noch'n
Scheck ruutangelt - dat kunn dat Gericht öbertügen, un all'ns keem
wedder in't Loot - denn Engels sünd jümmer unschüllig!
All'e Tokiekers freit sik mit de Künstlers un de Hülpslüüd, wat dat
wedder so'n feinet Spill worrn is, seggt nich blots mit Applaus vun
ganzen Harten Dank, sünnern koomt ganz bestimmt in'n Harvst wedder
to'n Tokieken un Höög un Freid mitnannner mit no Huus to nehm'n. (Hans Seemann, Rissener Rundschau)